Air Exposure Prevention คือ กระบวนการหรือวิธีการที่ใช้ในการป้องกันไม่ให้วัตถุหรือวัสดุสัมผัสกับอากาศโดยตรง วัตถุประสงค์หลักคือเพื่อรักษาคุณสมบัติหรือสภาพเดิมของวัสดุไม่ให้เปลี่ยนแปลงจากผลกระทบของอากาศ เช่น การเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชัน การดูดซับความชื้น หรือการเสื่อมสภาพที่อาจเกิดขึ้นเมื่อวัสดุสัมผัสกับออกซิเจนหรือไอน้ำในอากาศ การป้องกันนี้มักจะทำโดยใช้บรรจุภัณฑ์ที่ปิดสนิท การเคลือบผิววัสดุ หรือการเก็บรักษาในสภาวะปลอดอากาศ เพื่อยืดอายุการใช้งานและคงคุณภาพของวัสดุให้นานที่สุด
ความสำคัญของ Air Exposure Prevention อยู่ที่การช่วยลดความเสี่ยงของการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและเคมีที่ไม่พึงประสงค์ เช่น การเกิดสนิมในโลหะ การเปลี่ยนสีในสารประกอบ หรือการเสื่อมสภาพของโครงสร้างต่าง ๆ ในการใช้งานจริง มักพบการนำไปใช้ในขั้นตอนการผลิต การจัดเก็บ หรือการขนส่งตัวอย่างวัสดุที่ไวต่ออากาศ เช่น การใช้ถุงสุญญากาศ การเก็บในกล่องที่เติมก๊าซเฉื่อย หรือการใช้บรรจุภัณฑ์ที่มีการเคลือบป้องกันอากาศ วิธีการเหล่านี้ช่วยให้วัสดุสามารถคงคุณสมบัติต่าง ๆ ได้ตามต้องการ และลดโอกาสที่วัสดุจะเสียหายหรือเสื่อมคุณภาพก่อนถึงเวลาที่เหมาะสม
